Μικρά μυστικά για να αποφεύγουμε τη σύγκρουση με “δύσκολους” ανθρώπους.

Η Έλλη Χατζηπαζαρλή είναι ψυχολόγος, φοίτησε από το 2012-2014 στο…
0Η διαχείριση των δύσκολων προσωπικοτήτων απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή καθώς και την υιοθέτηση συγκεκριμένων στρατηγικών.
Η αλληλεπίδραση με δύσκολες προσωπικότητες είναι συχνά απογοητευτική ή ακόμα και εξοργιστική, ωστόσο είναι δυνατόν να μάθουμε πώς να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικότερα τις αλληλεπιδράσεις με αυτά τα άτομα. Πριν αναφερθούμε στον τρόπο ανταπόκρισης απέναντι σε δύσκολους ανθρώπους, χρειάζεται πρώτα να εξηγήσουμε την ψυχολογική τους σύνθεση.
Κλινικά, αυτά τα άτομα συχνά παρουσιάζουν κάποια διαταραχή προσωπικότητας. Υπάρχουν διάφοροι τύποι διαταραχών προσωπικότητας (π.χ. οριακές, ναρκισσιστικές), όλες οι διαταραχές της προσωπικότητας έχουν τα εξής κοινά: ένα άκαμπτο και ανθυγιεινό μοτίβο σκέψης, λειτουργίας και συμπεριφοράς που προκαλεί σημαντικά προβλήματα και περιορισμούς στις σχέσεις, τη σχολική και την επαγγελματική ζωή.
Οι άνδρες και οι γυναίκες που εμφανίζουν διαταραχές προσωπικότητας απέκτησαν αυτόν τον προσανατολισμό προσωπικότητας από τα εφηβικά ή τα πρώτα ενήλικα χρόνια της ζωής τους. Ενώ η αιτία εμφάνισης τόσο δύσκολων προσωπικοτήτων δεν είναι γνωστή ακριβώς, είναι δίκαιο να πούμε ότι αυτά τα άτομα είχαν κάποιες πρώιμες σχέσεις με τους γονείς, τους φροντιστές ή κάποια άλλα σημαντικά πρόσωπα στην αρχή της ζωής τους, τα οποία είτε συν-δημιούργησαν τη διαταραγμένη προσωπικότητά τους είτε δεν παρείχαν επαρκή όρια ώστε να διαχειριστεί το άτομο την προσωπικότητά του και να την αποτρέψει από την εμφάνιση διαταραχών.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν ιδιαίτερα δύσκολο χαρακτήρα γνωρίζουν ότι μπορεί να έχουν μια διαταραχή προσωπικότητας; Η αλήθεια είναι πως όχι. Έχοντας μια διαταραχή προσωπικότητας υποδεικνύει ότι η προσωπικότητα έχει εδραιωθεί παρουσιάζοντας άκαμπτες ψυχολογικές άμυνες. Η έκταση της άκαμπτης άμυνας εμποδίζει το άτομο να έχει ουσιαστική αυτογνωσία.
Επειδή ένας δύσκολος άνθρωπος με διαταραχές προσωπικότητας αντιμετωπίζει προβλήματα αυτογνωσίας, όταν τα πράγματα πάνε στραβά, ψάχνει αυτόματα να κατηγορήσει τους άλλους. Οι δύσκολοι άνθρωποι δεν διαθέτουν την ικανότητα να αναλάβουν την πλήρη ευθύνη για τις ενέργειές τους, έτσι οι σχέσεις που κάνουν τα άτομα με διαταραχές προσωπικότητας, συνήθως επηρεάζονται αρνητικά.
Όσο απαιτητικές και αν γίνονται οι δύσκολες προσωπικότητες, είναι δυνατόν να αλληλεπιδράσουμε μαζί τους με έναν τρόπο που δεν προκαλεί ακραίο, περιττό άγχος, αναστάτωση ή θυμό. Υιοθετώντας στρατηγικές για την αποφυγή διαπληκτισμών με αυτά τα άτομα είναι ζωτικής σημασίας.
Η ανάμνηση μία ουσιαστικής φράσης μπορεί να αποτρέψει μία σύγκρουση.
Καθώς έγραφα αυτό το άρθρο, βρήκα ένα γνωμικό που μπορεί να σας βοηθήσει από το να εμπλακείτε πολύ βαθιά με μια δύσκολη προσωπικότητα. Ποτέ μην λογομαχείς με κάποιον που πιστεύει τα ψέματά του. Το γνωμικό αυτό παρέχει ένα σημάδι προειδοποίησης όταν αισθάνεστε απογοητευμένοι από την άρνηση ενός δύσκολου ανθρώπου να δει την πραγματικότητα ή να τιμήσει τις πιο βασικές κοινωνικές συμβάσεις της δικαιοσύνης ή του αμοιβαίου σεβασμού.
Ένας δύσκολος χαρακτήρας λέει ψέματα στον εαυτό του με διάφορους τρόπους. Μπορεί να λέει στον εαυτό του ότι ποτέ δεν κάνει λάθος και ότι οι άλλοι είναι αυτοί που φταίνε, μπορεί να λέει στον εαυτό του ότι το να κατηγορεί τους άλλους είναι μια δικαιολογημένη ανταπόκριση. Μπορεί να λέει ότι αυτός είναι αξιόπιστος, ενώ οι άλλοι δεν είναι, ότι μόνο αυτός είναι ειλικρινής ή ενεργεί με ακεραιότητα και ούτω καθεξής.
Η επανάληψη μίας παρόμοιας φράσης στον εαυτό σας είναι ένα καλό παράδειγμα χρήσης αυτού που οι κλινικοί γιατροί καλούν θετική αυτο-ομιλία (εσωτερικός διάλογος) σε μια στιγμή έντασης. Εν τέλει, ο λόγος για τον οποίο ένα άτομο δεν πρέπει να λογομαχεί με κάποιον που πιστεύει τα ψέματά του είναι γιατί το δύσκολο άτομο λειτουργεί με μία διαταραγμένη στρατηγική.
Αποδεχτείτε ότι ποτέ δεν θα “κερδίσετε” με έναν δύσκολο άνθρωπο.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαμορφώσει έναν δύσκολο χαρακτήρα εδώ και καιρό. Η προσωπικότητά τους υποβόσκει κάθε εργασία, σχολείο ή κοινωνική αλληλεπίδραση για πολλά χρόνια. Ο πνευματικός κόσμος των δύσκολων ανθρώπων δεν είναι φιλικός ή εμπιστευτικός. Μπορούν να είναι ανταγωνιστικά άτομα, και ο φθόνος και ο θυμός συχνά διογκώνονται μέσα τους.
Ενώ ένας άνθρωπος μπαίνει σε ένα δωμάτιο γεμάτο από ανθρώπους χωρίς έντονες προκαταλήψεις σχετικά με το ποιοι είναι αυτοί οι νέοι άνθρωποι, οι δύσκολοι άνθρωποι αρχίζουν αυτόματα να εκδιώκουν το περιβάλλον, προσπαθώντας να καταλάβουν ποιος θα αποτελέσει απειλή ή ποιος θα τους υπονομεύσει ή θα τους παρεξηγήσει.
Επειδή οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις που αντιμετωπίζουν οι δύσκολοι άνθρωποι είναι συνήθως γεμάτες από απογοήτευση ή ένταση, βλέπουν τους άλλους ως απειλές ή αντιπάλους. Κατά συνέπεια, βλέπουν τις κοινωνικές καταστάσεις ως αλληλεπιδράσεις που παράγουν είτε έναν νικητή είτε έναν ηττημένο.
Οι δύσκολοι άνθρωποι εστιάζουν στο ότι δεν ποτέ αισθάνονται λανθασμένοι ή ελλιπείς ή ότι οι άλλοι προσπαθούν να τους εκθέσουν δημόσια ή για τις αδυναμίες ή τους περιορισμούς τους, έτσι πρέπει να λήξουν μια σύγκρουση με την αίσθηση ότι έχουν κερδίσει και επικρατήσει. Δεν θα κερδίσετε ποτέ κάποιον του οποίου η αυτοεκτίμηση εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την έκβαση μιας σύγκρουσης, οπότε η μόνη στρατηγική για τη διατήρηση της λογικής είναι να αποφύγετε την υπερβολική εμπλοκή μαζί τους.
Σκεφτείτε τις καλές και μακροπρόθεσμες σχέσεις που έχετε στη ζωή σας (που οι δύσκολοι άνθρωποι δεν έχουν).
Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια φυλακή. Η αλήθεια σχετικά με τους “δύσκολους” ανθρώπους είναι ότι μπορεί να έχουν στενές σχέσεις, ωστόσο οι στενές σχέσεις τους είναι συνήθως αντιφατικές ή άδειες.
What's Your Reaction?
Η Έλλη Χατζηπαζαρλή είναι ψυχολόγος, φοίτησε από το 2012-2014 στο UWE (University of the West of England) στο τμήμα Ψυχολογίας και εγκληματολογίας, και έπειτα συνέχισε τις σπουδές της στο UEL (UNIVERSITY OF EAST LONDON), από όπου και αποφοίτησε στο Τμήμα Ψυχολογίας – BSc(Hons) Psychology. Μετεκπαιδεύτηκε στα ψυχομετρικά τεστ και πιο συγκεκριμένα, στις προβολικές TAT & CAT (ThematicApperception test & Children’s Apperception Test) και στο Ιχνογράφημα παιδιών και ενηλίκων, στο κέντρο διεπιστημονικής και ερευνητικής ψυχοκοινωνικής υποστήριξης παιδιών και ενηλίκων (ΔΙΚΕΨΥ). Έπειτα, ολοκλήρωσε με επιτυχία μία ακόμη μετεκπαίδευση και ειδικεύτηκε στην κλινική αξιολόγηση ενδοοικογενειακής βίας και σεξουαλικής κακοποίησης μέσω προβολικών διαγνωστικών εργαλείων, στο κέντρο ψυχολογίας Animus Corpus. Το 2019 ολοκλήρωσε ένα κύκλο σεμιναρίων στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής με τίτλο «Συμβουλευτική Γονέων». Έχει παρακολουθήσει επιπλέον σεμινάρια σχετικά με το Selfie Syndrome, Bullying in schools και άλλα. Έχει συμμετάσχει εθελοντικά ως βοηθητικό προσωπικό – ψυχολόγος, στον οίκο υπέρ ενηλίκων, “Κωστοπούλειος Στέγη” στο νομό Σερρών , και στην Ελληνική Εταιρεία Νόσου Αλτσχάιμερ, στην Θεσσαλονίκη. Στο πλαίσιο της πρακτικής της άσκησης συνεργάστηκε σε ιδιωτικό ιατρείο ψυχιατρικής στην Θεσσαλονίκη και έπειτα στις Σέρρες. Το 2017/18 υπήρξε μέλος της επιστημονικής ομάδας του κέντρου ειδικής αγωγής Λογοπαίγνιο, στις Σέρρες. Είναι μέλος του συλλόγου BPS (British psychological Society). Έχει διοργανώσει με επιτυχία, μια ημερίδα στην πόλη των Σερρών, απ όπου και κατάγεται, με τίτλο «Γονείς και παιδιά. Η σχέση τους στην σύγχρονη εποχή», όπου ομιλήτρια ήταν η ίδια και η Κατερίνα Μανανεδακη, γνωστή συγγραφέας. Επίσης, αποτελεί επιστημονικός συνεργάτης της Χριστίνας Λαμπίρη, στο blog που διατηρεί, Lifesharing.gr. Τέλος, το 2019 εκδόθηκε το πρώτο της συγγραφικό έργο, ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο «Μαμά, γιατί βλέπω άσχημα όνειρα;» από τις Εκδόσεις Οσελότος.